Bugün yine aklıma geldi o an.. Hangi nedenden ötürü o ana giderim anlayamam. Ama bir an gelir o geçmişteki anı düşünürken bulurum kendimi.
Canımı yakmışsa demek.

Aslında dert etmeye de değmez ama etmişim işte ne bileyim..
Takılmış kafama, bilinçaltıma kazınmış bit şekilde..

2006 yılı mart ayı. Üniversitenin son senesi. Artık son günler.

O zamanlar aynı zamanda babamda hastaydı. Akciğer kanseriydi ve artık hastalığın son aşamasına gelinmişti. Yani artık yapılabilecek birşeyin kalmadığı, vücudun kanserden dolayı iflas ettiği bir dönemdi. Babamı hastaneye kaldırmıştık. Ama sonu belli olan bir dönemdi. Dönüşü olmayan bir ölüm yolundaydı. Artık sadece zamana kalmıştı. Kaç gün daha yaşayacağını bilmiyorduk ama çok gün kalmadığı kesindi. Ben de babamın yanında refakatçi kalıyordum. Sabah olup ta annem nöbeti devralınca, üniversiteye gidip derslere giriyordum.

Yani derslere giriyordum elbet ama birşey anlıyormuydum.. Hayır anlamıyordum.. Uyukluyordum zaten derslerde.

Hangi ders olduğunu hatırlamadığım bir dersten hoca bir ödev verdi. Bir şirketin kuruluş aşamalarıyla ilgilimiydi ne hatırlamıyorum tam olarak, bir proje ödeviydi. Bu ödevi hazırlayıp zamanında hocaya teslim edersen aldığın puanın yüzde onu o dersin genel ortalamasına etki edecekti.

Benim o ara ödev hazırlamaya ne zamanım vardı ne de aklım.

Benden bir yaş büyük kardeşime internet üzerinden bu konu hakkında hazır bulabileceği biriey var mı diye balınmasını rica ettim. O da bulmuş sağolsun. Güzelce de bir dosya hazırlayıp vermişti bana.

Ödev teslim tarihi gelip de hocanın dersine girdiğimiz gün herkes teslim etti projesine.

Ben kendi projemi teslim etmeden önce en azından içinde ne yazıyor diye şöyle bir göz gezdirmiştim. Topu topu 5 - 6 sayfalık bişeydi zaten. Hızlıca baktım ve sonra teslim ettim.

Sonra hoca ödevin içeriğinden bahsetti nedense. Gerekte yoktu böyle birşeye. Hoca ödevin içeriğini anlatırken bendeki projenin hocanın anlattığı içerik ile örtüşmediğini farkettim.

Ve yine anşayamadığım bir şekilde Hoca en son ödevinden emin olmayıp geri almak isteyen var mı, kötü olan vataa puan kırarım dedi. Ben de bir an ödev içeriğinin uygun olmadığını farkettiğim için bir refleksle el kaldırdım. Benden başka kimse geri istememişti ödevini.

Hoca bana baktı
Senin adın ne dedi. Söyledim adımı. Niye emin değilsin ki niye istedin geriye ödevi, ne yaptığını bilmiyor musun gibi laflarla alaycı bir duruma geçti.

Sonra nereli olduğumu sordu. Ben de Samsunlu olduğumu söyleyince Hoca haaaa tamam o zaman, şimdi anlaşıldı niye böyle olduğu deyip benle dalga geçti..

Tabi var sende galiba biraz lazlık deyip daha da giydirdi..

Ben de o an sesimi çıkarmadım. Sebeplerini anlatmak isterdim ama gururuma yediremedim. Babamın durumu böyle böyle deyip derslere ayıracak ne zamanım ne kafamın olduğunu yüzüne söylemek geldi içimden.. Ama babamı öne katıp kendimi acındırmak istemedim. Söyleyeceklerimi yutkundum..

Sınıfdaki arkadaşlarda haliyle gülüştüler epeyce.. Canları sağolsun
. Ne bileceklerdi.. Hiç birinin durumumdan haberi yoktu..

işte bu durum, bu olay yıl da bir kez de olsa bir şekilde aklıma gelir benim boğazım nedense düğümlenir..

O gün diyemediğimi şimdi içimden dökmek geldi.

Babam ölüyordu be hocam, kusura bakma yetişemedim.